საფეხბურთო კლუბი ბარსელონა, გულშემატკივრებისთვის უბრალოდ „ბარსა“ (მეტსახელები: "blaugrana", "azulgrana", "Dream Team"), რომელიც ესპანეთის ავტონომიური ოლქის - კატალონიის წარმომადგენელი და სიამაყეა,1899 წელს შვეიცარიელმა ჰანს გამპერმა, სხვა რამდენიმე შვეიცარიელის, ინგლისელისა და კატალონიელის დახმარებით დააარსა. "ბარსა" უკვე საუკუნეზე მეტია არსებობს და მთელს მსოფლიოში დიდი ავტორიტეტით სარგებლობს. კლუბის დევიზია "Més que un club" (უფრო მეტი ვიდრე კლუბი).
ჰანს გამპერიჰანს ჰამპერი დაიბადა 1877 წლის 22 ნოემბერს შვეიცარიის ქალაქ ვინტერტურში.მოგვიანებით კატალონიის დედაქალაქ ბარსელონაში გადაბარგდა და საფეხბურთო კლუბის დაარსება გადაწყვიტა.მოთამაშეების მოსაწვევად მან ადგილობრივ გაზეთში განცხადება გამოაქვეყნა და ცოტა ხანში კლუბის პირველი კრებაც გაიმართა.
ახალი კლუბის პირველ პრეზიდენტად ინგლისელი უოლტერ უაილდი აირჩიეს,რომელიც ამ დიდ თანამდებობას გუნდის კაპიტნობას წარმატებით უთავსებდა .
საკლუბო ფერები შემდეგი პრინციპით შეირჩა : ლურჯ-წითელი შვეიცარიული ”ექსელსიორის” ფერები გახლავთ,რომელშიც თავის დროზე ჰამბერი თამაშობდა,ყვითელ-წითელი კი - კატალონიისა.გერბად ქალაქ ბარსელონას გერბი აირჩიეს,რითაც კლუბის ქალაქისადმი კუთვნილებას ხაზი გაუსვეს.
თავისი პირველი მატჩი ”ბარსელონამ” 1899 წელს 8 დეკემბერს გამართა ინგლისელ ემიგრანტთა გუნდთან ბონანოვას ველოდრომზე და ანგარიშით 0:1 დამარცხდა
1902 წელს ”ბარსამ” პირველი ტიტული კატალონიის პირველობის წინამორბედი მაკაის თასი მოიგო, 1905 და 1909 წლებში კი უკვე კატალონიის ჩემპიონატის გამარჯვებული გახდა.
თავდაპირველად ”ბარსელონა” სასტუმრო ”კაზანოვას” მახლობლად მდებარე სტადიონზე თამაშობდა. 1901 წელს La Carretera d'horta -ზე გადაბარგდა, 1905 წლიდან კი El Carrer Muntaner-ზე ასპარეზობდა.1909 წლის 14 მარტს გაიხსნა ”ბარსელონას” პირველი საკუთარი სტადიონი -6 ათას
მაყურებელზე გათვლილი Carrer Industria ორიარუსიანი ტრიბუნითა და იმ დროისათვის უნიკალური განათებით.
1910 წელს გადაწყვიტეს,რომ კლუბის საკუთარი გერბი სჭირდებოდა და კონკურსი გამოაცხადეს. გაიმარჯვა უცნობ დიზაინერთა გუნდის ნამუშევარმა რომელიც დღემდე ”ბარსელონას” ემბლემად რჩება.
იმავე წელს ”ბარსამ” იპრველად მოიგო ესპანეთის თასი,კლუბის თანამშრომელთა რიცხვმა კი რეკორდულ რაოდენობას 560 ადამიანს მიაღწია.
"ბარსელონა" ერთ-ერთი იყო 1928 წელს ესპანეთის ჩემპიონატის დამაარსებელთა შორის და ბილბაოს ატლეტიკსა და მადრიდის რეალთან ერთად იმ 3 გუნდს წარმოადგენს, რომლებსაც "პრიმერა დივიზიონი" არასოდეს დაუტივებიათ. "ბარსა" გახდა ესპანეთის პირველი ჩემპიონიც და დღეისათვის უკვე 19-გზის ჩემპიონობით, 25 ესპანეთის თასით, 7 ესპანეთის სუპერ თასით, 3 ევროპის ჩემპიონთა თასით, 4 თასების მფლობელთა თასით, 3 უეფას თასითა და 2 ევროპის სუპერ თასით ერთ-ერთი ყველაზე ტიტულოვანი კლუბია ესპანეთსა და მთელს ევროპაში.
კლუბის მთავარი არენაა კამპ ნოუ. 2007 წლის ივნისის მონაცემებით, ბარსას ფანების - "სოსიოსების" რაოდენობამ 156 366-ს მიაღწია. ისინი მსოფლიოს სხვადასხვა კუთხეებში არსებული 1782 ფანკლუბის ოფიციალური წევრები არიან. "ბარსელონას" გულშემატკივრები ცნობილია მეტსახელით "culés" (კულე).
კლუბს ჰყავს სარეზერვო გუნდი "ბარსელონა B" და ასევე გუნდები სპორტის ოთხ სხვა სახეობაში: (კალათბურთი, ხელბურთი, ფუტზალი და როლერ-ჰოკეი). არსებობს სხვა სამოყვარულო გუნდებიც, მათ შორის რაგბიში, ქალთა ფეხბურთსა და სპორტის ბევრ სხვა სახეობაში.
2006-07 სეზონის მონაცემებით "ს.კ. ბარსელონა" მსოფლიოს მესამე უმდიდრესი კლუბი იყო 291.1 მილიონი ევროს შემოსავლით.
1899 წლის 22 ოქტომბერს ჰანს გამპერმა სპორტულ გაზეთში განცხადება განათავსა. მას საფეხბურთო კლუბის ჩამოყალიბება სურდა. განცხადებით რამდენიმე ადამიანი დაინტერესდა და იმავე წლის 29 ნოემბერს "ხიმნასიო სოლე"-ში პირველი შეკრება შედგა. შეხვედრას 11 მოთამაშე ესწრებოდა: გუალტერი უაილდი, ლუის დ'ოსო, ბარტომეუ ტერადასი, ოტო კუნცლი, ოტო მაიერი, ენრიკ დუკალი, პერე კაბოტი, ხოსეპ ლობეტი, ჯონ პარსონსი და უილიამ პაროსნსი. შედეგად ჩამოყალიბდა საფეხბურთო კლუბი "ბარსელონა".
"ბარსა" მალე გახდა კატალონიისა და ესპანეთის წამყვანი კლუბი. თავდაპირველად "ბარსელონა" კატალონიის ჩემპიონატსა და სამეფო თასზე გამოდიოდა. 1901 წელს "ბარსელონამ" პირველი ტიტული "კოპა მაკაი" მოიგო, 1902-ში კი სამეფო თასის ფინალში გავიდა, სადაც "ვისკაისთან" დამარცხდა (1:2).
908 წელს ჰანს (ხუან) გამპერი კლუბის პრეზიდენტად აირჩიეს. გამპერმა გუნდი გაჭირვების პერიოდში ჩაიბარა. "ბარსას" 3 წლის მანძილზე არაფერი აღარ ჰქონდა მოგებული და ფინანსურადაც ცუდ მდგომარეობაში იყო. გამპერი 1908-1925 წლებში 5-ჯერ აირჩიეს პრეზიდენტად და მთლიანად 25 წლის მანძილზე უხელმძღვანელა კლუბს. მისი ერთ-ერთი უმთავრესი მიღწევა "ბარსელონასთვის" სტადიონის შეძენა იყო. 1909 წელს გუნდი "კარერ ინდუსტრიაზე" გადაბარგდა, რომელიც 6 000 მაყურებელს იტევდა. გამპერმა ასევე კლუბის გაფართოვება დაიწყო და 1922 წლისთვის წევრების რაოდენობამ 10 000-ს მიაღწია.
იმავე წელს ბარსა ახალ სტადიონზე "Les Corts"-ზე გადაბარგდა. სტადიონი თავდაპირველად 20 000 მაყურებელს იტევდა, შემდეგ კი ეს რიცხვი 60 000-მდე გაიზარდა.
გამპერმა გუნდში მოიყვანა პაულინო ალკანტარა, რომელიც დღემდე რჩება კლუბის საუკეთესო ბომბარდირად (356 გოლი). 1917 წელს გამპერის მოწვევით "ბარსას" მთავარი მწვრთნელი ინგლისელი ჯეკ გრინველი გახდა, რამაც ბევრ წარმატებას ჩაუყარა საფუძველი. ჰანს გამპერის ხელმძღვანელობის პერიოდში "ბარსელონამ" 11-ჯერ მოიგო კატალონიის ჩემპიონატი, 6-ჯერ ესპანეთის სამეფო თასი და 4-ჯერ "პირენეის თასი". იმ დროისთვის ალკანტარასთან ერთად გუნდში ირიცხებოდნენ: საგიბარბა, რიკარდო ზამორა, ხოსეპ სამიტიერი, ფელიქს სასუმაგა და ფრანც platko.
---------------------------------------
ესპანეთზე ბატონობა და დაობლება
-----------------------------------------
1919-1929 წლები ”ბარსელონას” ისტორიაში ოქროს ხანა გახლდათ.მაშინ კლუბის ღირსებას იცავდნენ ისეთი გამოჩენილი მოთამაშეები,როგორებიც იყვნენ ლეგენდარული მეკარი რიკარდო ზამორა (მოგვიანებით იგი ”რეალში” გადავიდა და ამას დაახლოებით იგივე აჟიოტაჟი როჰყვა როგორიც
სულ რამოდენიმე წლის წინ მოხდენილ ტრანსფერს ლუის ფიგუს რეალში გადასვლას) ალკანტარა ,სამიტიერი და სესემუნაგი.1922 წლის 20 მაისს კლუბის ახალი სტადიონის
Les Corts-ის გახსნის მატჩში ”ბარსელონამ” შოტლანდიური ”სენტ-მიერენი” ანგარიშით 2:1 დაამარცხა.სტადიონი თავდაპირველად 30 ათას მაყურებელს იტევდა,მაგრამ გამუდმებული რეკონსტრუქციების შემდეგ მისი ტევადობა
მალე გაორმაგდა.კატალონიის პირველობის კიდევ რამდენჯერმე მოგების შემდეგ,1929 წელს ”ბარსელონამ” თანამედროვე ფორმატებთან მიმსგავსებული პირველ ესპანეთის ჩემპიონატში გაიმარჯვა იმავე წელს გაიმართა მსოფლიოში პირველი ტრანსფერი ურუგვაული მონტევიდეოს ”ნასიონალიდან” კატალონიურ
კლუბში მოფლიოს მომავალი ჩემპიონი ექტორ სკარონე გადავიდა.თუმცა დიდ გამაჯვებებს ”ბარსელონა” ერთობ დიდი სიძნელეების ფონზე აღწევდა. 1925 წელს ერთ-ერთი საშინაო მატჩშიწინ ადგილობრივმა ქომაგებმა ესპანეთის ჰიმნი შესრულებისას სტვენა ატეხეს რის გამოც მთავრობ სტადიონი 6 თვით დაკეტა და
ჰამპერი კლუბის მმართველი დირეკტორის პოსტიდან გადააყენა.მან საყვარელ ”ბარსასთან” განშორება ვერ აიტანა,მძიმედ დაავადმყოფდა და 5 წლის შემდეგ გარდაიცვალა
-----------------------------------------
ფრანკოსთან მებრძოლნი
-----------------------------------------
30-იან წლებში პოლიტიკა სპორტში მეტისმეტად ჩაერია და ”ბარსელონას: მძიმე დროები დაუდგა.კლუბი ფინანსურ კრიზისში აღმოჩნდა და წარმატებას ვეღარ აღწევდა, თუმცა კატალონიის ჩემპიონატს მაინც იგებდა
1936 წელს ესპანეთში სამოქალაქო ომი დაიწყო.დიკტატორ ფრანკოს ჯარისკაცებმა დახვრიტეს ”ბარსელონას” პრეზიდენტი ხოსებ სინიოლი.ამ პერიოდში გუნდი ჩრდილოამერიკულ
ტურნეში იმყოფებოდა,რომელიც კლუბს ფინანსურად კი წაადგა,მაგრამ მოთამაშეთა ნაკევრის მექსიკასა სა საფრანგეთში ემიგრაციით დასრულდა
1938 წელს,კატალონიის სრული ოკუპაციის შემდეგ პროვინციის სიმბოლო ”ბარსელონა” მთლად შავ დღეში ჩავარდა.1940 წელს კლუბის პრეზიდენტი გგახდა ფრანკოს
რეჟიმის მხურვალე მომხრე ენრიკო პინეირო,რომელმაც ”ბარსას” ემბლემა შეცვალა,რა თქმა უნდა ეს დროებითი მოვლენა იყო
40-იანი წლების დასაწყისში ”ბარსელონამ” თანადათან დაიბრუნა დაკარგული პოზიციები.1942 წელს გუნდმა ესპანეთის თასის გათამაშების ადრეულ ეტაპზე ”ბარსას”
და ”რეაკუს” გზები გადაიკვეთა.
ამ ისტორუილი მატჩის წინ კატალონიელთა გასახდელში შევიდა ესპანეთის სპორტის მინისტრი და ფეხბურთელებს დახვრეტით დაემუქრა,თუ შემდეგ ერაპზე ”რეალი” არ გავიდოდა.
შედეგად,მადრიდელებმა 11:1 გაიმარჯვეს.
1942 წელს ენრიკო პინეირო გადადგა,ორი წლის შემდეგ კი გრანკოს მარწუხებიდან განთავისუფლებულმა ”ბარსელონამ” ესპანეთის ჩემპიონატი მოიგო
1948 და 1949 წლებში კატალონიელებმა ეს წარმატება გაიმეორეს და აშკარა გახდა რომ კლუბი კვლავ ფეხზე დადგა.ამ დროისათვის 50 წლის ”ბარსელონა” კატალონიის 21,ესპანეთის 4 გზის და ესპანეთის თასის 9
გზის ჩემპიონი გახდა
-----------------------------------------
საერთაშორისო აღიარება
-----------------------------------------
1950 წელს ”ბარსელონაში” ლადისლაო კუბალის მოსვლით კლუბის ისტორიაში ახალი ერა დაიწყო.შემდეგი სამი წლის განმავლობაში ლურ-ბროწეულისფერებიანმა ორჯერ ესპანეთის ჩემპონატი სამჯერ კი თასი მოიგეს
1953 წლის სეზონის ბოლოს ”ბარსელონამ” არგენტინელი ვარსკვლავის ალფრედო დი სტეფანოსათვის ბრძოლა მადრიდის”რეალ”-თან წააგო,რასაც ქომაგთა უკმაყოფილობა
და კლუბის პრეზიდენტის ენრიკ მარტი კარეტოს გადადგომა მოჰყვა.მისმა მემკვიდრემ ფრანსისკ მირო-სანსმა მთავარ მიზნად ახალი სტადიონის მშენებლობა დაისახა
და აი 1957 წლის 24 სეკტემბერს გაიხსნა ”ბარსას” ამღამინდელი სტადიონი ”კამპ ნოუ” რომელიც თავდაპირველად 90 ათას მაყურებელს იტევდა.მისი გახსნის მათჩძე ”ბარსელონამ” პოლონური ”ლეგია”
ანგარიშით 4:2 დაამარცხა.ხოლო კატალონიელთა პარაგვაელი ლეგიონერი უელოხიო მარტინესი ახალ სტადიონზე პირველი გოლის ავტორი გახდა.მის გარდა მაშინდელი ”ბარსას” ღირსებას იცავდნენ კოჩიში,ციბორი
ევარისტო,კუბალა,სუერისი მწვრთნელი კი ლეგენდარული ელენიო ერერა გახლდათ.
1958 წელს ”ბარსელონამ” თავისი პირველი საერთაშორისო ტურნირი -ბაზრპბათა თასი- მოიგოორი წლის შემდეგ კი ეს წარმატება კიდევ ერთზელ გაიმეორა
60-იანი წლების დასაწყისი კლუბისთვის ერთობ წარუმატებლი აღმოჩნდა.”ბარსამ” 1966 წლამდე ვერც ერთი ტიტულის მოგება ვერ შესძლო.მანამ სანამ ბაზრობათა თასზე
რომელსაც უკვე უეფას თასი ერქვა არ გაიმარჯვა (ესპანურ ფინალში მან სარაგოსა დაამარცხა).
ესპანეთის სამოქალაქო ომის შემდეგ კატალანური ენა და დროშა აიკრძალა და კლუბებსაც აიძულებდნენ არაესპანური სახელები არ გამოეყენებინათ. ამიტომ F.C. Barcelona (რომელიც ინგლისურევნოვანი დასახელება იყო) C. de F. Barcelona-ად გადაკეთდა. კლუბის გერბიდან ამოღებული იქნა კატალონიური დროშაც და ადგილობრივი მოსახლეობა კატალონიურ ენაზე მხოლოდ სტადიონზე თუ საუბრობდა.
1943 წელს "ლეს კორტს"-ზე ესპანეთის თასის პირველი ნახევარფინალური მატჩი გაიმართა, რომელშიც "ბარსელონამ" მადრიდის "რეალი" ანგარიშით 3:0 დაამარცხა. განმეორებითი თამაშის წინ, ფეხბურთელებს გასახდელში ფრანკოს ხელისუფლების უშიშროების ორგანოს ხელმძღვანელი დახვრეტით დაემუქრა, რის შედეგადაც "რეალმა' ის მატჩი 11:1 მოიგო.
რთული პოლიტიკური სიტუაციის მიუხედავად "ბარსა" მაინც აღწევდა წარმატებებს. 1945 წელს კლუბმა კიდევ ერთხელ მოიგო ესპანეთის ჩემპიონის ტიტული, 1929 წლის შემდეგ. ამ გუნდში ხოსეპ სამიტიერის ხელმძღვანელობით თამაშობდნენ: რამალეტსი, სესარი და ველასკო. მათ 1948-49 წლებში კიდევ 2 ტიტული მოიგეს. 1949 წელს "ბარსელონამ" პირველად მოიგო "Copa Latina". 50-იან წლებში კლუბის ყველაზე წარმატებული ხანა დადგა. მწვრთნელის - ფერნანდო დაუჩიკისა და "ბარსას" ყველა დროის საუკეთესო ფეხბურთელის - ლადისლაო კუბალას დახმარებით გუნდმა 1952 წელს 5 სხვადასხვა ტიტული მოიგო. მათ შორის: ესპანეთის ჩემპიონატი, "Copa del Generalisimo", "Copa Latina" და "Copa Eva Duarte". 1953-ში "ბარსამ" კიდევ ერთხელ მოიგო ჩემპიონატი და "Copa del Generalisimo". ეს ტიტული კუბალას გუნდმა 1957-შიც მოიგო, ხოლო 1958-ში "ბაზრობათა თასს" (ახლანდელ უეფას თასს) დაეუფლა.
მწვრთნელის ელენიო ერერას ხელმძღვანელობით, ასევე ახალგაზრდა ლუის სუარესის (1960 წლის საუკეთესო ფეხბურთელი) და კუბალას მიერ მიწვეული 2 უნგრელის (შანდორ კოჩიში და ზოლტან ჩჟიბორი) დახმარებით, "ბარსამ" კიდევ 2-ჯერ შეასრულა დუბლი 1959 და 1960 წლებში. 1961 წელს "ბარსელონა" გახდა პირველი გუნდი, რომელმაც ევრო ტურნირებში მადრიდის "რეალი" დაამარცხა და ამით ბოლო მოუღო მათ ჰეგემონიას.
1960-იანი წლები არც ისე წარმატებული იყო. 1957 წელს "ნოუ კამპის" მშენებლობა დასრულდა, ამიტომ კლუბს აღარ გააჩნდა საკმარისი სახსრები იმისათვის, რომ შემადგენლობა გაეძლიერებინა. ხოსეპ ფუსტესა და კარლეს რექსაჩის გუნდმა 1966 წელს "ბაზრობათა თასი" მოიგო, 1968-ში კი სიამაყე დაიბრუნა "Copa del Generalisimo"-ს ფინალში "ბერნაბეუზე" მადრიდის "რეალის" 1:0 დამარცხებით. 1974 წელს "ბარსელონამ" დაიბრუნა თავისი სახელი "Football Club Barcelona".
კრუიფი
1973 წელს ”ბარსელონაში” ”მფრინავი ჰოლანდიელი” იოჰან კრუიფი მოვიდა რომელიც ”ბარსას” ისტორიაში ერთ-ერთი უდიდესი ფიგურა გახდა.
1974 წელს კლუბის 75 წლის იუბილეზე ”ბარსამ” უკანასკნელი 14 წლის განმავლობაში პირველად მოიგო ესპანეთის ჩემპიონატი.კრუიფს კი ოქროს ბურთი გადაეცა
1979 წელს კატალონიელებმა თასების თასის ფინალში დიუსელდორფის ”ფორტუნას” სძლიეს .ეს წარმატება ბარსელონამ სამი წლის შემდეგაც გაიმეორა
როცა ფინალში ლიეჟის ”სტანდარტი” დაამარცხა.იმავე 1982 წელს როდესაც ”კამპ ნოუს” იოანე პავლე მეორე ეწვია კლუბის საპატიო წევრი გახდა.გუნდში
კი დიეგო მარადონა ჩაირიცხა.ბარსელონა თასების მფლობელთა თასზე შემდგომ პერიოდშიც წარმატებით ასპარეზობდა.1989 წელს ფინალში გენუის ”სამპდორიას” ძლევით
ლურჯ-ბროწეულისფერებმა თასების თასის მესამედ მოპოვება შეძლეს.1991 წელს კი ამავე ტურნირზე ფინალში ”მანჩესტერ იუნაიტედთან” დამარცხდნენ.
თავის ისტორიაში ერთადერთი ჩემპიონთა თასი ”ბარსელონამ” 1992 წელს მოიგო.20 მაისს ლეგენდარულ ”უიმბლიზე” გამართული ფინალის 112 წუთზე
როლანდ კუმანის ყუმბარისეული დარტყმის წყალობით კრუფის გუნდმა სვენ იორან ერიქსონის მშვენიერი ”სამპდორია” დაამარცხა იმ დროს ბარსელონას
ღირსებას იცავდნენ:სუბისარეტა,ფერერი,ნანდო,გუარდიოლა,კუმანი, ჰანს კარლოსი,ბაკერო,სალინასი,სტოიჩკოვი,მიქაელ ლაუდრუპი.
იქამდე ყველაზე პრესტიჟულ საკლუბო ტურნირის ფინალში ”ბარსელონა” ორჯერ გავიდა მაგრამ 1961 წელს ლისაბონის ”ბენფიიკასთავნ” 2:3 ხოლო 1961 წელს ბუქარესტის
”სტიაუასთან”” დამარცხდა. 1994 წელს ”ბარსამ” ჩემპიონთა ლიგის ფინალში კვლავ მოუწია თამაში მაგრამ ”მილანთან” 0:4 განადგურდა.
საერთოდ 90-იანი წლების პირველი ნახევარი ”ბარსელნას” ისტორიაში აპოგეად შეიძლება ჩაითვალოს და ეს პერიოდი მთლიანად იოჰან კრუფის ხელს უკავშირდება მარტო ის რად ღირს რომ მისი ხელმზღვანელობით
199101994 წლებში”ბარსამ” ზედიზედ ოთხჯერ მოიგო ესპანეთის ჩემპიონატი. თანაც 1993 წელს ”კამპ ნოუზე” მადრიდის რეალთან თამაშისას ქვა ქვაზე არ დატოვა
და 5:0 ნოლი გაანადგურა სამეფო გუნდი(რომარიომ ჰეტ-ტრიკი შეასრულა)
ხოსე მარი ბაკერო
1978 წელს "ბარსას" პრეზიდენტად ხოსეპ ლუის ნუნიესი აირჩიეს. მისი მთავარის მიზანი მსოფლიოში კლუბის სახელის დამკვიდრება და ფინანსური გაძლიერება იყო. 1979-1982 წლებში "ბარსამ" ორჯერ მოიგო ევროპის თასების მფლობელთა თასი. 1982 წელს გუნდში სარეკორდო თანხად (8 მილიონი) მოვიდა დიეგო მარადონა. ახალგაზრდა დიეგოს ბარსელონაში კარიერად ვერ აეწყო და მან 2 წლის შემდეგ დატოვა კლუბი. 1984/85 წლებში გუნდის მწვრთნელად ტერი ვენეიბლზი დაინიშნა, რომელმაც გუნდს ჩემპიონატი მოაგებინა და ჩემპიონთა თასის ფინალში გაიყვანა, სადაც ბუქარესტის სტიაუასთან მხოლოდ პენალტების სერიაში წააგო.
1986 წლის მსოფლიო ჩემპიონატის შემდეგ "ბარსელონაში" ინგლისის ნაკრების საუკეთესო ბომბარდირი გარი ლინეკერი ჩამოვიდა. გუნდში მოვიდა მეკარე ანდონი სუბისარეტაც, თუმცა ვენეიბლსის გუნდმა წარმატებას ვერ მიაღწია და 1987 წელს მისი ადგილი ლუის არაგონესმა დაიკავა. ის სეზონი გუნდში ნუნიესის წინააღმდეგ "აჯანყებით" და სამეფო თასის ფინალში "სოსიედადის" 1:0 დამარცხებით გამოირჩა.
ოცნების გუნდი (1988-1996)
რონალდ კუმანი
1996-2000; 1988 წელს გუნდში იოჰან კრუიფი უკვე მწვრთნელის რანგში დაბრუნდა და შექმნა ევროპის ერთ-ერთი უძლიერესი გუნდი, რომელსაც ვარსკვლავური შემადგენლობის გამო "ოცნების გუნდსაც" უწოდებდნენ. იმ პერიოდის "ბარსელონაში" თამაშობდნენ: ხოსეპ გვარდიოლა, ჩიკი ბეგირისტაინი, ხოსე მარი ბაკერო, ანდონი გოეკოეჩეა, გეორგე ჰაჯი, მიქაელ ლაუდრუპი, რონალდ კუმანი, ხრისტო სტოიჩკოვი და რომარიო. ამ გუნდმა ზედიზედ 4-ჯერ მოიგო ესპანეთის ჩემპიონატი 1990-1994 წლებში და ორი ევროტურნირის ფინალში (1989 წელს თასების მფლობელთა თასი და 1992 წელს ევროპის ჩემპიონთა თასი) დაამარცხა იტალიური სამპდორია. "ბარსამ" იმ წლებში ასევე მოიგო ესპანეთის თასი 1990-ში, ევროპის სუპერ თასი 1992-ში და 3 ესპანეთის სუპერ თასი. მოპოვებული 11 ტიტულით კრუიფი დღემდე კლუბის ყველა დროის წარმატებულ მწვრთნელად რჩება. მან ყველაზე მეტ ხანს - 8 წლის მანძილზე უხელმძღვანელა "ბარსას" და ბოლო 2 უტიტულო სეზონის შემდეგ დატოვა გუნდი.
კრუიფის ადგილი ბობი რობსონმა დაიკავა. მისი ცნობილი გამონათქვამია: "კატალონია არის ქვეყანა და ბარსელონა - მისი არმია". რობსონმა გუნდში რონალდო მოიყვანა და თავის ერთადერთ სეზონში ესპანეთის თასი, თასების მფლობელთა თასი და ესპანეთის სუპერ თასი მოიგო. რობსონი ლუის ვანგაალმა შეცვალა. გუნდში მოვიდნენ ლუიშ ფიგუ, ლუის ენრიკე, ჯოვანი და რივალდო. "ბარსამ" 1998/99 წლებში ჩემპიონატი და თასი მოიგო. 1999 წელს, კლუბს 100 წლის იუბილეზე "ბარსელონა" კიდევ ერთხელ გახდა ჩემპიონი, მაგრამ ევროპულ ტურნირებში წარუმატებლობების გამო 2000 წელს გუნდო დატოვეს პრეზიდენტმა ნუნიესმა და ლუის ვან გაალმა.
ლაპორტას ხანის დასაწყისი , რაიკარდის ბარსელონა
ჟოან გასპარის მმართველობის უსახელო პერიოდის შემდეგ კლუბის სათავეში ახალგაზრდა ადამიანთა ჯგუფი მოვიდა, რომელმაც "ბარსას" ძველი დიდება დაუბრუნა. ახალგაზრდა და უკვე საკმაოდ ცნობილი იურისტი ჟოან ლაპორტა, თავის მეგობრებთან - სანდრო როსელთან და ბარსელონას ყოფილ ფეხბურთელ ჩიკი ბეგირისტაინთან ერთად 2003 წლის არჩევნების გამარჯვებული გახდა. მათთან ერთად გუნდში მოვიდა ახალგაზრდა მწვრთნელი, 80-90 წლების ჰოლანდიელი ვარსკვლავი ფრანკ რაიკარდი და ახალგაზრდა ფეხბურთელები - რონალდინიო, ეტო'ო და დეკო. გუნდში ჩაირიცხნენ გამოცდილი მოთამაშეებიც - ჰენრიკ ლარსონი, ლუდოვიკ ჟიული, რაფაელ მარკესი, ჟულიანო ბელეტი და სილვინიო. ახალწვეულებთან ერთად ბარსელონაში უკვე იყვნენ კლუბის აღზრდილი მაღალი კლასის ფეხბურთელეები - კარლეს პუიოლი, ჩავი ერნანდესი, ანდრეს ინიესტა, ვიქტორ ვალდესი და ამ ფეხბურთელების ერთ გუნდში თავმოყრა ბარსას მომავალი წარმატებების საწინდარი გახდა.
ოდნავ მძიმე დასაწყისის შემდეგ, ფრანკ რაიკარმა გუნდისგან მებრძოლი კოლექტივი ჩამოაყალიბა და 2003/04 წლების სეზონი ჩემპიონატში მე-2 ადგილზე დაასრულა, ხოლო ტურნირის მეორე წრეში კი სულაც საუკეთესო შედეგები აჩვენა. დასაწყისში "კამპ ნოუზე" რეალთან 20 წლიანი წაუგებელი სერიის შეწყვეტის შემდეგ, სეზონი "ბერნაბეუზე" ბრწყინვალე გამარჯვებით დასრულდა.
2004/05 წლების სეზონში კი "ბარსა" უკვე უძლეველ გუნდად იქცა. კლუბმა მოიგო იმ სეზონის ესპანეთის ჩემპიონატი და სუპერთასი, ხოლო წამყვანი ფეხბურთელები - რონალდინიო და ეტო'ო FIFA-ს წლის საუკეთესოთა სამეულში მოხვდნენ. იმ სეზონში ჰქონდა გუნდში ოფიციალური დებიუტი მსოფლიო ფეხბურთის მომავალ ვარსკვლავს ლიონელ მესის.
2005/06 სეზონში ბარსელონამ ესპანეთში წინა წლის წარმატებები გაიმეორა. სეზონის კულმინაცია "ბერნაბეუზე" შედგა, სადაც ფრანკ რაიკარდი გახდა ბარსას ისტორიაში პირველი მწვრთნელი, ვინც მადრიდში რეალს ორჯერ მოუგო. რონალდინიოს მეთაურობით ბარსელონამ 0:3 გაიმარჯვა და ბრაზილიელი "ჯადოქარი" კი მადრიდელმა პუბლიკამ სულაც ტაშით დააჯილდოვა. დიდებული სეზონი ბარსამ დიდებულად დაამთავრა. პარიზის ფინალში გამარჯვებით კლუბმა მეორედ მოიგო ევროპის საუკეთესოს ტიტული. ფინალი დრამატულად განვითარდა. მატჩის 75-ე წუთამდა ბარსა თავის თავს არ ჰგავდა, თუმცა ბოლო 15 წუთში ჰენრიკ ლარსონის 2 პასითა და ეტო'ოს და ბელეტის გოლებით ბარსელონამ მაინც გატეხა 10 ფეხბურთელით მოთამაშე ლონდონის "არსენალი", რომელსაც იმ მატჩამდე ჩემპიონთა ლიგაში მხოლოდ 1 გოლი ჰქონდა გაშვებული.
2006/07 წლების სეზონიც ბარსელონამ ფავორიტის რანგში დაიწყო, მაგრამ უტიტულოდ დაასრულა. გარკვეული პერიოდის შემდეგ ამაში გუნდის "მარკეტინგული მოგზაურობები" დაადანაშაულეს. წამყვანი ფეხბურთელების ტრავმებმა, რონალდინიოს სპორტული ფორმის პრობლემებმა თავისი შედეგი მოიტანა. ბარსამ ბოლოს ესპანეთის ჩემპიონატიც კი დათმო, რომელსაც თითქმის მთელი სეზონის განმავლობაში ლიდერობდა. თუმცა ამ სეზონში სასიამოვნოდ დასამახსოვრებელი მოვლენებიც მოხდა. დაიწყო ლიონელ მესის სვლა ვარსკვლავობისკენ და არგენტინელმა გულშემატკივრებს კლასიკოში შესრულებული ჰეთ-თრიკი და ხეტაფესთან გატანილი ულამაზესი გოლი აჩუქა.
2007/08 სეზონი ფრანკ რაიკარდისთვის უკანასკნელი გამოდგა. მან თავისი თანამემამულე იოჰან კრუიფის მსგავსად ზედიზედ 2 უტიტულო სეზონის შემდეგ დატოვა კლუბი. ჩემპიონატი ბარსამ მხოლოდ მე-3 ადგლზე დაასრულა. ჩემპიონთა ლიგასა და ესპანეთის თასზე კი 1/2 ფინალები ითამაშა, მაგრამ ორივე ტურნირზე მომავალ გამარჯვებულთან დამარცხდა. სეზონის მიწურულს, მადრიდში განცდილი მტკივნეული მარცხის შემდეგ(4-1), კლუბის პრეზიდენტმა ჟოან ლაპორტამ განაცხადა რომ 2008 წლის ივნისიდან ფრანკ რაიკარდს "ბარსა B"-ს მწვრთნელი ხოსეპ გვარდიოლა შეცვლიდა.
ზეიმი ბარსელონას ქუჩებში 2006 წელი
ეს სეზონი ლაპორტას ხელძღვანელოის პერიოდში საუკეთესო იყო. "ბარსამ" 2005 წლის 19 ნოემბერს "ბერნაბეუზე" "რეალი" დაამარცხა 0:3 და რონალდინიომ საოცარი თამაშისთვის ადგილობრივი პუბლიკის ტაშიც კი დაიმსახურა. ამავე სეზონში "ბარსელონამ" სტუმრად მოუგო "ჩელსის" 1:2 და "მილანს" 0:1. "ბარსა" 17 მაისის პარიზის ჩემპიონთა ლიგის ფინალში გავიდა, სადაც დრამატულ მატჩში არსენალი დაამარცხა 2:1 და კიდევ ერთხელ შეასრულა დუბლი. ქალაქ ბარსელონას ქუჩემში რამდენიმე მილიონი ადამიანი გამოვიდა თავისი გუნდის ტრიუმფის საზეიმოდ.
2006/07 წლების სეზონი არც ისე წარმატებული გამოდგა გუნდისთვის, რასაც რამდენიმე მიზეზი ჰქონდა. გაუთავებელმა მოგზაურობებმა და წამყვანი ფეხბურთელების მძიმე ტრავმებმა უარყოფითი შედეგი მოიტანა. კატალონიის თასს თუ არ ჩავთვლით გუნდმა სეზონი უტიტულოდდ დაასრულა, რამაც ხელმძღვანელობას მნიშვნელოვანი ცვლილებების საჭიროებისაკენ უბიძგა და შედეგად "ბარსელონაში" სეზონის დამთავრებისთანავე 3 კვირის განმავლობაში 4 მსოფლიო კლასის ფეხბურთელი მოვიდა. ტიერი ანრიმ, ერიკ აბიდალმა, იაია ტურემ და გაბრიელ მილიტომ გუნდში არსებული ყველა პრობლემატური პოზიცია გააძლიერეს და 2007/08 წლების სეზონს გულშემატკივარი დიდი იმედებით შეხვდა.
2008/09 მიუხედავად იმისა რომ 2008 წელს საფეხბურთო კლუბ ბარსელონას პრეზიდენტი ლაპორტა ძლივს გადაურჩა გადაყენებას , მან და ბარსელონას აღმასრულებელმა დირექტორმა ჩიკი ბეგირისტაინმა სარისკო ნაბიჯი გადადგეს და მწვრთნელად ბარსას წარსულში ლეგენდარული ნახევარმცველი , პეპ გუარდიოლა მოიწვიეს . გუარდიოლას სამწვრთნელო გამოცდილებას მხოლოდ და მხოლოდ "ბარსელონა ბს" მწვრთნელობით შემოიფარგლებოდა , ამიტომ ეს ნაბიჯი კრიტიკის საბაბი გახდა . გუარდიოლას მოსვლისთანავე გუნდი დატოვეს ჯანლუკა ძამბროტამ , დეკუმ , ედმილსონმა და რონალდინიომ . ამის შემდეგ ნათელი გახდა რომ ხელმძღვანელობა ახალი ფეხბურთელებით აპირებდა გუნდის გაძლიერებას . დაახლოებით €90 დაიხარჯა სეიდურ კეიტაზე , ხერარდ პიკეზე , მარტინ კასერსზე , დანი ალვეშსა და ალექსანდრ გლებზე . სეზონი ბარსასთვის წარუმატებლად დაიწყო . გუნდი პრიმერა დივიზიონის გახსნით მატჩში ნუმანსიასთან დამარცხდა , შემდეგ კი რასინგის დამარცხებაც ვერ შეძლო . ასეთი სტარტის შემდეგ გუნდს და მის ხელმძღვანელობას კრიტიკა დაატყდა თავზე . მაგრამ გუნდმა მოახერხა ყველა კრიტიკოსი არამხოლოდ გაეჩუმებინა არამედ აღეფრთოვანებინა თავისი შედეგებითა და თამაშის ხარისხით . წლის სავარაუდო ჩავარდნის კანდიდატი გუნდიდან ბარსა მალევე გახდა ყველა ტურნირის მთავარი ფავორიტი . 1998 წლის შემდეგ ბარსელონამ პირველად მიაღწია კოპა დელ რეის ფინალამდე სადაც მოგვიანებით მესტალიაზე ბილბაოს ატლეტიკი დაამარცხა ანგარიშით 4:1 ( მიუხედავად იმისა რომ პირველი გოლი ბილბაოს ფეხბურთელებმა გაიტანეს ) . ესპანეთის ჩემპიონატში ცუდი სტარტის მიუხედავად ბარსამ მალევე დაიმკვიდრა თავი პირველ ადგილზე და ზამთრის შესვენებაზე 12 ქულიანი ფორით გავიდა ( უშუალო კონკურენტის , რეალის დამარცხების შემდეგ ) . მეორე წრის დასაწყისში ბარსამ რამოდენიმე თამაში არც თუ ისე შთამბეჭდავად ჩაატარა და მისცა რეალის გულშემატკივრებს იმის საბაბი რომ ეფიქრათ თითქოს ინტრიგა აღსდგა . მაგრამ ისევ და ისევ რეალთან სანტიაგო ბერნაბეუს სახელობის მოედანზე ჩატარებულ მატჩში ბარსელონამ დაამტკიცა რომ იგი ესპანეთში საუკეთესო იყო და ათიათასობით მაყურებლის თვალწინ , ადგილობრივი გუნდი ანგარიშით 6:2 დაამარცხა . კოპა დელ რეის თასის აღების შემდეგ რამოდენიმე დღეში მადრიდის რეალი ვილიარეათან დამარცხდა . ამ შედეგმა ბარსელონა კონკურენტებისთვის მიუწვდომელი გახადა და 2008-2009 წლების სეზონში , მეორე გამარჯვება მოუტანა . მაგრამ ბარსას წინ მესამე და მთავარი გათამაშების ფინალი ელოდა . ჩემპიონთა ლიგაზე ბარსამ ადვილად დაძლია ჯგუფური ეტაპი , შემდეგ არც თუ ისე შთამბეჭდავი პირველი მატჩის მიუხედავად , მეორე თამაშში ლიონის ანგარიშით 5:2ის დამარცხების ხარჯზე გავიდა მეოთხედფინალში , სადაც ბევრისთვის მოულოდნელად ადვილად დაამარცხა მიუნჰენის ბაიერნი . ნახევარფინალში ბარსას მეტოქე ლონდონის ჩელსი იყო . 21 საუკუნის ფეხბურთის კლასიკური დაპირისპირებისგან , ბევრი სანახაობრივ ფეხბურთს ელოდა , მაგრამ ამის ნაცვლად გულშემატკივრებმა პირველ მატჩში ჩელსის მიერ ჩაკეტილი ფეხბურთი იხილეს . მატჩი ანგარიშით 0:0 დასრულდა და ფინალის საგზურის ბედი სტემფორდ ბრიჯზე უნდა გადაწყვეტილიყო . ჩელსი მალევე დაწინაურდა ესიენის გოლის წყალობით და შემდეგ არაერთხელ ქონდა ანგარიშის გაზრდის საშუალება , მაგრამ ლონდონელებმა თავისი შანსები ვერ გამოიყენეს . ჩელსის დაცვითმა ტაქტიკამ გაამართლა და მთელი მატჩის განმავლობაში ბარსელონამ აზრიანი შეტევის შექმნა ვერ შეძლო. მსაჯის მიერ დამატებულ წუთებზე აღარც არავინ არ ელოდა ბარსასგან რაიმე სასწაულს . მაგრამ მსაჯის მიერ დამატებულ მესამე წუთზე ბურთი მიუგორდა ანდრეს ინიესტას რომელმაც საჯარიმოს მისადგომებიდან დარტყმა გადაწყვიტა . დარტყმის შედეგი ჩელსის გულშემატკივრებისთვის ტირილის საბაბი გახდა ხოლო ბარსას გულშემატკივრებისთვის უსაზღვრო სიხარულის . დარჩენილ წამებში ჩელსიმ ვერ მოახერხა ანგარიშის შეცვლა და ფინალში ბარსელონა გავიდა . 27 მაისს , სტადიო ოლიმპიკოზე შედგა ჩემპიონთა ლიგის გათამაშების ფინალური შეხვედრა , სადაც ბარსელონას მეტოქე მანჩესტერ იუნაიტედი იყო . ისევე როგორც წინა ორ ტურნირში , გადამწყვეტ მატჩში ბარსელონამ თავისი თამაშით ისევ დაანახა ყველას , რომ ის ყველა ამ ტურნირის საუკეთესო გუნდი იყო . ცუდი სტარტის მიუხედავად ბარსამ თავისი პირველივე შეტევის გოლით დასრულება შეძლო , უფრო კონკრეტულად კი ეს სამუელ ეტო'ომ შეძლო ისევ ისე როგორც სულ რამოდენიმე წლის წინ პარიზის ფინალში . ვერც პირველ ტაიმში და ვერც მეორეში მსოფლიოს საუკეთესო ფეხბურთელმა კრისტიანო რონალდომ და მისმა გუნდმა ვერაფერი ვერ მოუხერხეს ბარსას დაცვას . სამაგიეროდ დაბალმა ლეო მესიმ მანჩესტერისთვის მეორე გოლის თავით გატანა მოახერხა და ამ მატჩს საბოლოო წერტილი დაუსვა . შედეგად ბარსელონა 2008/2009 წლების ჩემპიონთა ლიგის გათამაშების გამარჯვებული გახდა. ბარსელონას ეს მიღწევა , რომელიც სამი ტურნირის ერთ სეზონში მოგებას წარმოადგენს , ესპანეთის გუნდებისთვის აქამდე მიუღწეველი იყო . საკამათოა , მაგრამ 2008/2009 წლების ბარსელონას გულშემატკივართა დიდი რაოდენობა მსოფლიოს ყველა დროის საუკეთესო გუნდად მიიჩნევს.
გუარდიოლა და Triplete=================================================
მიუხედავად იმისა რომ 2008 წელს საფეხბურთო კლუბ ბარსელონას პრეზიდენტი ლაპორტა ძლივს გადაურჩა გადაყენებას , მან და ბარსელონას აღმასრულებელმა დირექტორმა ჩიკი ბეგირისტაინმა სარისკო ნაბიჯი გადადგეს და მწვრთნელად ბარსას წარსულში ლეგენდარული ნახევარმცველი , პეპ გუარდიოლა მოიწვიეს . გუარდიოლას სამწვრთნელო გამოცდილებას მხოლოდ და მხოლოდ "ბარსელონა ბს" მწვრთნელობით შემოიფარგლებოდა , ამიტომ ეს ნაბიჯი კრიტიკის საბაბი გახდა . გუარდიოლას მოსვლისთანავე გუნდი დატოვეს ჯანლუკა ძამბროტამ , დეკუმ , ედმილსონმა და რონალდინიომ . ამის შემდეგ ნათელი გახდა რომ ხელმძღვანელობა ახალი ფეხბურთელებით აპირებდა გუნდის გაძლიერებას . დაახლოებით €90 დაიხარჯა სეიდურ კეიტაზე , ხერარდ პიკეზე , მარტინ კასერსზე , დანი ალვეშსა და ალექსანდრ გლებზე .
სეზონი ბარსასთვის წარუმატებლად დაიწყო . გუნდი პრიმერა დივიზიონის გახსნით მატჩში ნუმანსიასთან დამარცხდა , შემდეგ კი რასინგის დამარცხებაც ვერ შეძლო . ასეთი სტარტის შემდეგ გუნდს და მის ხელმძღვანელობას კრიტიკა დაატყდა თავზე . მაგრამ გუნდმა მოახერხა ყველა კრიტიკოსი არამხოლოდ გაეჩუმებინა არამედ აღეფრთოვანებინა თავისი შედეგებითა და თამაშის ხარისხით . წლის სავარაუდო ჩავარდნის კანდიდატი გუნდიდან ბარსა მალევე გახდა ყველა ტურნირის მთავარი ფავორიტი . 1998 წლის შემდეგ ბარსელონამ პირველად მიაღწია კოპა დელ რეის ფინალამდე სადაც მოგვიანებით მესტალიაზე ბილბაოს ატლეტიკი დაამარცხა ანგარიშით 4:1 ( მიუხედავად იმისა რომ პირველი გოლი ბილბაოს ფეხბურთელებმა გაიტანეს ) . ესპანეთის ჩემპიონატში ცუდი სტარტის მიუხედავად ბარსამ მალევე დაიმკვიდრა თავი პირველ ადგილზე და ზამთრის შესვენებაზე 12 ქულიანი ფორით გავიდა ( უშუალო კონკურენტის , რეალის დამარცხების შემდეგ ) . მეორე წრის დასაწყისში ბარსამ რამოდენიმე თამაში არც თუ ისე შთამბეჭდავად ჩაატარა და მისცა რეალის გულშემატკივრებს იმის საბაბი რომ ეფიქრათ თითქოს ინტრიგა აღსდგა . მაგრამ ისევ და ისევ რეალთან სანტიაგო ბერნაბეუს სახელობის მოედანზე ჩატარებულ მატჩში ბარსელონამ დაამტკიცა რომ იგი ესპანეთში საუკეთესო იყო და ათიათასობით მაყურებლის თვალწინ , ადგილობრივი გუნდი ანგარიშით 6:2 დაამარცხა . კოპა დელ რეის თასის აღების შემდეგ რამოდენიმე დღეში მადრიდის რეალი ვილიარეათან დამარცხდა . ამ შედეგმა ბარსელონა კონკურენტებისთვის მიუწვდომელი გახადა და 2008-2009 წლების სეზონში , მეორე გამარჯვება მოუტანა . მაგრამ ბარსას წინ მესამე და მთავარი გათამაშების ფინალი ელოდა . ჩემპიონთა ლიგაზე ბარსამ ადვილად დაძლია ჯგუფური ეტაპი , შემდეგ არც თუ ისე შთამბეჭდავი პირველი მატჩის მიუხედავად , მეორე თამაშში ლიონის ანგარიშით 5:2ის დამარცხების ხარჯზე გავიდა მეოთხედფინალში , სადაც ბევრისთვის მოულოდნელად ადვილად დაამარცხა მიუნჰენის ბაიერნი . ნახევარფინალში ბარსას მეტოქე ლონდონის ჩელსი იყო . 21 საუკუნის ფეხბურთის კლასიკური დაპირისპირებისგან , ბევრი სანახაობრივ ფეხბურთს ელოდა , მაგრამ ამის ნაცვლად გულშემატკივრებმა პირველ მატჩში ჩელსის მიერ ჩაკეტილი ფეხბურთი იხილეს . მატჩი ანგარიშით 0:0 დასრულდა და ფინალის საგზურის ბედი სტემფორდ ბრიჯზე უნდა გადაწყვეტილიყო . ჩელსი მალევე დაწინაურდა ესიენის გოლის წყალობით და შემდეგ არაერთხელ ქონდა ანგარიშის გაზრდის საშუალება , მაგრამ ლონდონელებმა თავისი შანსები ვერ გამოიყენეს . ჩელსის დაცვითმა ტაქტიკამ გაამართლა და მთელი მატჩის განმავლობაში ბარსელონამ აზრიანი შეტევის შექმნა ვერ შეძლო. მსაჯის მიერ დამატებულ წუთებზე აღარც არავინ არ ელოდა ბარსასგან რაიმე სასწაულს . მაგრამ მსაჯის მიერ დამატებულ მესამე წუთზე ბურთი მიუგორდა ანდრეს ინიესტას რომელმაც საჯარიმოს მისადგომებიდან დარტყმა გადაწყვიტა . დარტყმის შედეგი ჩელსის გულშემატკივრებისთვის ტირილის საბაბი გახდა ხოლო ბარსას გულშემატკივრებისთვის უსაზღვრო სიხარულის . დარჩენილ წამებში ჩელსიმ ვერ მოახერხა ანგარიშის შეცვლა და ფინალში ბარსელონა გავიდა . 27 მაისს , სტადიო ოლიმპიკოზე შედგა ჩემპიონთა ლიგის გათამაშების ფინალური შეხვედრა , სადაც ბარსელონას მეტოქე მანჩესტერ იუნაიტედი იყო . ისევე როგორც წინა ორ ტურნირში , გადამწყვეტ მატჩში ბარსელონამ თავისი თამაშით ისევ დაანახა ყველას , რომ ის ყველა ამ ტურნირის საუკეთესო გუნდი იყო . ცუდი სტარტის მიუხედავად ბარსამ თავისი პირველივე შეტევის გოლით დასრულება შეძლო , უფრო კონკრეტულად კი ეს სამუელ ეტო'ომ შეძლო ისევ ისე როგორც სულ რამოდენიმე წლის წინ პარიზის ფინალში . ვერც პირველ ტაიმში და ვერც მეორეში მსოფლიოს საუკეთესო ფეხბურთელმა კრისტიანო რონალდომ და მისმა გუნდმა ვერაფერი ვერ მოუხერხეს ბარსას დაცვას . სამაგიეროდ დაბალმა ლეო მესიმ მანჩესტერისთვის მეორე გოლის თავით გატანა მოახერხა და ამ მატჩს საბოლოო წერტილი დაუსვა . შედეგად ბარსელონა 2008/2009 წლების ჩემპიონთა ლიგის გათამაშების გამარჯვებული გახდა.
ბარსელონას ეს მიღწევა , რომელიც სამი ტურნირის ერთ სეზონში მოგებას წარმოადგენს , ესპანეთის გუნდებისთვის აქამდე მიუღწეველი იყო . საკამათოა , მაგრამ 2008/2009 წლების ბარსელონას გულშემატკივართა დიდი რაოდენობა მსოფლიოს ყველა დროის საუკეთესო გუნდად მიიჩნევს .
ეს კი ბარსელონას 2008-2009 წლის სეზონში მოპოვებული თასების მონაგარია.მართლაც შთამბეჭდავიაერთ სეზონში ყველა ტიტული მანამდე არცერთ კლუბს არ მოუგია და ამით ბარსამ კიდევ ერთი რეკორდი დაამყარა.
კამო ნოუ
1950 წლის ზაფხულში “ბარსელონაში” ლადისლავ კუბალა გამოჩდა. გარემარბმა, რომელიც გოლის გატანის შესაშური ნიჭით იყო დაჯილდოებული, ესპანურ ფეხბურთში პირველი ადგილი მალევე დაიკავა. ამ დროიდან მოყოლებული, კატალონიური კლუბის პოპულარობა დღითი–დღე იზრდებოდა და არნახულ მასშტაბებს აღწევდა. მიუხედავად რამდენიმე რეკონსტრუქციისა, 1922 წელს აგებული სტადიონი “ლეს კორტსი”, რომელიც 60 ათას ადამიანს იტევდა, გულშემატკივართათვის საკმარისი აღარ იყო. 1950 წლის 19 სექტემბერს კლუბის დირექტორთა საბჭომ “ლეს კორტსთან” ახლოს მიწის ნაკვეთი იყიდა. მაგრამ რამდენიმე თვეში გარიკვა, რომ ამ ადგილზე სტადიონის აშენება ქალაქის სამშენებლო კოდექსით დაუშვებელი იყო.
1953 წლის ნოემბერში “ბარსელონას” პრეზიდენტი ფრანცისკ მირო–სანსი გახდა. თანამდებობაზე მოსვლისთანავე მან განაცხადა, რომ მისი მუშაობის პრიორიტეტი ახალი, თანამედროვე სტადიონის აგება იქნება. ამ ისტორიულ განცხადებას ადგილი 1954 წლის 28 მარტს, 60 ათასი გულშემატკივრის თანდასწრებით ჰქონდა. სტადიონის მშენებლობაზე პირველი ქვის დადება იყო მისი ბარსელონას არქიეპისკოპოსის, გრეგორიო მოდრეგოს მიერ კურთხევა. ამჟამად ჩვენთვის უკვე კარგად ცნობილ “კამპ ნოუს” დაპროექტებაზე კი მუშაობა ხოსეპ სოტერაუს მაურიმ და ფრანცესკ მიტჯანს მირომ (პტეზიდენ მირო–სანსის ნახევარძმა) ლორენცო გარსია ბარბონას მეთაურობით დაიწყეს. ერთი წლის შემდეგ ცნობილიხდება, რომ სტადიონის მშენებლობა 66 მილიონი პესეტა დაჯდება. ასევე ცნობილი გახდა, რომ სტადიონის აშენება წელიწადნახევარი დასჭირდებოდა. გარკვეული დროის შემეგ კი ცხადი ხდება, რომ აღნიშნული თანხა მშენებლობას არ ჰყოფნის და კლუბიც დიდ მსხვერპლზე მიდის: კლუბის აქციების გარკვეული ნაწილი 100 მილიონ პესეტად იყიდება, კიდევ 60 მილიონ პესეტას კი ბანკი კრედიტის სახით დებს მშენებლობაში. საერთო ჯამში ახალი სტადიონი 288 მილიონი პესეტა დაჯდა და მშენებლობის ვალებს “ბარსელონა” კიდევ კარგა ხნის განმავლობაში ისტუმრებდა.
საზოგადოებაში გავრცელებულია აზრი იმის თაობაზე, რომ “ნოუ კამპი” თარგმანში “ახალ მიწას” ნიშნავს. მაგრამ სინამდვილეში ასე სულაც არაა. სტადიონის სახელწოდება ქართულად თარგმნება, როგორც “ახალი სტადიონი”. საქმე ისაა, რომ “ლეს კორტსის” სტადიონს ხშირად უწოდებდნენ “Vell Camp” (ძველი სტადიონი). კატალონიურად სტადიონის სახელწოდება ჟღერს როგორც “კამპ ნოუ” და არა “ნოუ კამპი”. ამ შემთხვევაში საქმე სულაც არ გვაქვს კატალონიური ენის რაიმე თავისებურებაში. უბრალოდ, კატალონიელი ხალხი ამით ცდილობს დაუპირისპირდეს მთელს დანარჩენ ესპანეთს. ასეთივე შემთხვევას აქვს ადგილი, როდესაც კატალონიელები საყვარელ კლუბს “ბარსას” უწოდებენ და არა “ბარსელონას”.
გარდა საფეხბურთო მატჩებისა, “კამპ ნოუ” სხვა ღონისძიებებსაც მასპინძლობს. 1982 წლის მსოფლიოს ჩემპიონატის დროს სტადიონს რომის პაპი, ივანე პავლე მეორე ეწვია, რომელიც კლუბის ფან–კლუბშიც გაწევრიანდა 108000–ე
1994 წლის 9 იანვარი. ექვსი წელია გასული მას შემდეგ, რაც “ბარსელონას” სათავეში ლეგენდარული იოჰან კრუიფი ჩაუდგა. კატალონიის დედაქალაქს მადრიდული “რეალი” სტუმრობს. “კამპ ნოუ” რა თქმა უნდა შევსებულია. სტადიონზე 117 ათასი ადამიანი იმყოფება. რა თქმა უნდა გულშემატკივრები მოგებას ელოდნენ, მაგრამ მოსისხლე მტრის ასე განადგურებას ყველაზე თავგადაკლული ფანატებიც კი ვერ წარმოიდგენდნენ. რომარიოს ჰეთ–თრიკის, ასევე კუმანის და იგლესიასის გოლების წყალობით, “ბარსელონამ” “სამეფო გუნდი” 5:0 გაანადგურა. იმ სეზონში “ბარსამ” პრიმერა ზედიზედ მეოთხედ მოიგო.
საერთოდ “ბარსელონა” საკუთარ მოედანზე საკმაოდ წარმატებით თამაშობს “რეალთან”. 2003 წლამდე კატალონიელებს მოსისხლე მტერთან შიდა ასპარეზზე საკუთარ მოედანზე 20 წლის განმავლობაში არ ჰქონდათ წაგებული და ფრანკ რაიკაარდის სადებიუტო სეზონში “კამპ ნოუზე” განცდილმა მარცხმა კინაღამ შეიწირა კიდეც ჰოლანდიელი სპეციალისტი.
1995 წლის 28 მაისს “კამპ ნოუზე” მიქაელ ლაუდრუპი დაბრუნდა, რომელმაც “ბარსა” “რეალზე” გაცვალა და შესაბამისი რეაქციაც მიიღო. სტადიონის ტრიბუნებზე გამოკრული იყო აბრები წარწერებით: “იუდა”, “არ გაბედო ჩვენს სტადიონზე შემობიჯება”. ლაუდრუპმა ფსიქოლოგიურ წნეხს ვერ გაუძლო და შეცვლა ითხოვა.
კიდევ უფრო რთულ მდგომარეობაში ჩავარდა ლუიშ ფიგუ. “ბარსელონადან” “რეალში” გადაბარგებულ პორტუგალიელს “თბილი” დახვედრა “ბარსას” ქომაგებმა ჯერ კიდევ აეროპორტში მოუწვეს, მაგრამ ეს მონაგონი იყო იმასთან შედარებით, რაც მას “კამპ ნოუზე” ელოდა. გულშემატკივრები სტადიონზე გამოკიდებულ ტრანსპარანტებს და ფიგუს სიტყვიერ შეურაცხყოფას არ დასჯერდნენ და მას მცირე საგნების სროლა დაუწყეს. მომდევნო სეზონში, 2002 წლის 23 ნოემბერს, “კამპ ნოუმ” დაამტკიცა, რომ ფიგუს მისამართით კატალონიელ ხალხს ზიზღი ოდნავად არ განელებია. პორტუგალიელისთვის იმ კოშმარული საღამოს მწვერვალად იქცა ღორის თავი, რომელიც ფიგუს კუთხურის მოწოდების დროს ტრიბუნიდან ესროლეს. ამასთან დაკავშირებით ხრისტო სტოიჩკოვმა ერთ–ერთი ინტერვიუს დროს ჩვეული, პირდაპირი განცხადება გააკეთა: “როდესაც შენ ხარ ღორი, არ უნდა გაგიკვირდეს, თუ ღორის თავებს გესვრიან”. მადრიდული კლუბის მხარე მოითხოვა ამ ფაქტის გამო “ბარსას” 60000 ევროთი დასჯას და ერთი კატალონიელთათვის ერთი თვით საკუთარ მოედანზე თამაშის აკრძალვას. ესპანეთის ფეხბურთის ფედერაციის სპორტული კომიტეტი კი 4000 ევროიანი ჯარიმით და სტადიონის ორმატჩიანი დისკვალიფიკაციით შემოიფარგლა. მაგრამ კატალონიის სამოქალაქო სასამართლომ ეს გადაწყვეტილება გააუქმა. სტადიონზე მომხადი ფაქტის შემდეგ ლუიშ ფიგუმ “კამპ ნოუს” განუსაზღვრელი ვადით დახურვა და განსაკუთრებული ზომების მიღება მოითხოვა. “ბარსელონას” მაშინდელმა პრეზიდენტმა, ხუან გამპერმა კი, მოულოდნელად გულშემატკივრის მხარე დაიჭირა და საფეხბურთო ხულიგნის წინააღმდეგ არანაირი სანქცია არ გამოუყენებია.
მუზეუმი
“ბარსელონას” მუზეუმის გახსნის იდეა ჯერ კიდევ მე–20 საუკუნის 20–იან წლებში ჩაისახა, როდესაც გუნდს მისივე დამაარსებელი – ხუან გამპერი მართავდა. მაგრამ რიგ მიზეზთა გამო იდეა იდეადვე რჩებოდა და კლუბის მუზეუმის გახსნა მხოლოდ 1984 წელს, ხოსეპ ლუის ნუნიესის პრეზიდენტობის დროს მოხერხდა. მას შემდეგ მუზეუმმა სამჯერ – 1987, 1994 და 1998 წელს განიცადა რეკონსტღუქცია, რის შედეგადაც მისი ფართობი დღესდღეობით 3.500 კვადრატულ მეტრს შეადგენს.
მუზეუმი, რომელშიც შესაძლებელია “კამ ნოუს” პანორამული ხედის ხილვა, შეგვიძლია დავყოთ სამ ძირითად ნაწილად:
- ისტორიული ნაწილი: აქ შეგიძლიათ ნახოთ “ბარსელონას” მთელი ისტორია. “ბარსას” სხვადასხვა გუნდების მიერმოგებული მნიშვნელოვანი ტიტულები, ფოტოსურათები, სხვადასხვა დროის სპორტული მატერიალები, აუდიოვიზუალური პრეზენტაციები და ასევე უამრავი სუვენირი, რომელიც მუზეუმის დათვალიერებას ემოციურ მუხტს სძენს.
- Futbolart Collection – Pablo Ornaque: საინტერესო ანტიკური მოვლენების მთელი სამყარო მე–19 საუკუნის სპორტული ცხოვრებიდან მოყოლებული დღემდე, ეს ყველაფერი კი ჭეშმარტი თანამედროვე სტილშია გაკეთებული.
- დროებითი გამოფენები: მუზეუმის ამ განყოფილებაში თქვენ შეგიძლიათ ნახოთ კლუბის ისტორიაში სხვადასხვა ღირსშესანიშნავი პიროვნებების რეალური სახეები. მაგალითად: “ხუან გამპერის ექსპოზიცია, 1877–1930: ადამიანი, კლუბ ი, საუკუნე”, რომელიც აღწერს კლუბის დამაარსებლის ცხოვრებას და მოღვაწეობას. ასევე თქვენ შეგიძლიათ ნახოთ “კამპ ნოუ, “ბარსელონას” 50 წლიანი ნეტარება”, რომლის საშუალებითაც შესძლებთ თვალი გადაავლოთ უკანასკნელი 50 წლის განმავლობაში “ბარსელონას” სტადიონს, რომელიც ამავე დროს კლუბის ერთ–ერთ სიმბოლოდ არის მიჩნეული.
“ბარსელონას” ისტორიის საინტერესოდ გაცნობის კიდევ ერთი გზა არის “კამპ ნოუს” ტურის სტუმრობა, რომლის მეშვეობითაც თქვენ შესძლებთ კლუბის ისტორიული მოვლენების ძირფესვიანად შესწავლას.
მუშაობის გრაფიკი ორშაბათი–შაბათი: 14 აპრილიდან 12 ოქტომბრამდე მუზეუმი მუშაობს 10:00–20:00 საათებში. წელიწადის დანარჩენ დროს 10:00–18:30 საათებში.კვირა და სახალხო დღესასწაულები: მუზეუმი მუშაობს 10:00–14:30 საათებში.
ესპანეთის ჩემპიონატის და ჩემპიონთა ლიგის საშინაო თამაშების დღეებში: მუზეუმი მუშაობს 10:00–13:00 საათებში.
მუზეუმი არმუშაობს 1 იანვარს, 6 და 25 დეკემბერს.
ჰიმნი
უკვე ტრადიციად არის ქვეული “ნოუ კამპზე” გამართული ყველა დაპირისპირების წინ კლუბის ჰიმნის დაკვრა, რომელსაც “El Cant del Barça” ეწოდება. სიმღერა სტადიონზე დამონტაჟებულ ხმის გამაძლიერებლებში ისმის და გუნდის საქომაგოდ მისული თითოეული გულშემატკივარიც სიამოვნებით უბამს მხარს აუდიოჩანაწერს.
თუმცა, ეს არ არის ერთადერთ ჰიმნი, რომელიც კლუბს ისტორიის განმავლობაშ ჰქონია. პირველი ჰიმნის ოფიციალური პრეზენტაცია შედგა 1923 წლის 18 თებერვალს. ტექსტის ავტორი გახლდათ რაფაელ ფორჩი კაპდევილა, ხოლო მუსიკა ეკუთვნოდა ენრიკ მორერას. ნაწარმოები პირველად შეასრულა ორფეო გრასენცას გუნდმა კლუბის ძველ სტადიონზე “Les Corts”–ზე. პირველ ჰიმნის სიტყვები ნათლად ასახავდნენ კატალონიაში სპორტისა და კატალონიელი ერის ცხოვრების ურთიერთკავშირს.
1949 წელს “ბარსა” 50 წლის ხდებოდა და ახალი ჰიმნის საჭიროებაც შეიქნა. ტექსტის დაწერა საკუთარ თავზე ესტევ კალზადამ აიღო, ხოლო მუსიკალურ გაფორმებაზე ხუან დოტრასმა იზრუნა. ჰიმნს ეწოდებოდა “Barcelona, sempre amunt!” (მუდამ ბარსელონასთან). მიუხედავად ქვეყანაში შექმნილი მძიმე პოლიტიკური ვითარებისა, ჰიმნის მაინც აკტალონიურ ენაზე იქნა დაწერილი.
1974 წელს დაიწერა კიდევ ერთი, რიგით მეოთხე ჰიმნი, რომელსაც “El Cant del Barça” (ბარსას სიმღერა). ახალმა ჰიმნმა იმხელა პოპულარობა მოიპოვა, რომ მალევე დავიწყებულ იქნა მისი ყველა წინამორბედი, მათ შორის “Himne a l’Estadi”. ამ ჰიმნის დაწერიდან 25 წლის განმავლობაში არავის აზრადაც კი არ მოსვლია ახალი ნაწარმოების დაწერა. მე–20 საუკუნის ბოლოსთვის დაიწერა კიდევ ერთი ჰიმნი, რომელიც მიეძღვნა კლუბის ასი წლის იუბილეს, მაგრამ ოფიციალურ ჰიმნდა დღემდე “El Cant del Barça” რჩება. იუბილესადმი მიძღვნილი ჰიმნი, რომელსაც “Cant del Centenari” ეწოდებოდა, პირველად 1998 წლის 22 სექტემბერს შესრულდა. კლუბის ისტორიაში ჯერ–ჯერობით ბოლო ჰიმნის სიტყვები რამონ სოლსონას, ხოლო მუსიკა როს მარბას ეკუთვნის.
1974 წლის ჰიმნი (მოქმედი ჰიმნი)
ასი წლის იუბილესთვის მიძღვნილი ჰიმნი
სპონსორები
2006 წლიდან ბარსელონას მაისურზე განთავსებულია UNICEF ლოგო.
Nike - ოფიციალური სპონსორი
Coca-Cola - ოფიციალური სპონსორი
TV3 - ოფიციალური სპონსორი
Audi - ოფიციალური სპონსორი
Telefonica - ოფიციალური სპონსორი
Estrella Damm - ოფიციალური სპონსორი
La Caixa - ოფიციალური სპონსორი
bwin - ოფიციალური პარტნიორი
MediaPro - ოფიციალური მიმწდებელი
ესპანეთის ჩემპიონი: 18
1928-29, 1944-45, 1947-48, 1948-49, 1951-52, 1952-53, 1958-59, 1959-60, 1973-74, 1984-85, 1990-91, 1991-92, 1992-93, 1993-94, 1997-98, 1998-99, 2004-05, 2005-06
ესპანეთის თასი: 24
1909-10, 1911-12, 1912-13, 1919-20, 1921-22, 1924-25, 1925-26, 1927-28, 1941-42, 1950-51, 1951-52, 1952-53, 1956-57, 1958-59, 1962-63, 1967-68, 1970-71, 1977-78, 1980-81, 1982-83, 1987-88, 1989-90, 1996-97, 1997-98
ესპანეთის სუპერ თასი: 7
1983, 1991, 1992, 1994, 1996, 2005, 2006
ლიგის თასი: 2
1983, 1986
ჰანს გამპერის თასი: 32
1966, 1967, 1968, 1969, 1971, 1973, 1974, 1975, 1976, 1977, 1979, 1980, 1983, 1984, 1985, 1986, 1988, 1990, 1991, 1992, 1995, 1996, 1997, 1998, 1999, 2000, 2001, 2002, 2003, 2004, 2006, 2007.
კატალონიის ჩემპიონი: 22
1901-02, 1904-05, 1908-09, 1909-10, 1910-11, 1912-13, 1915-16, 1918-19, 1919-20, 1920-21, 1921-22, 1923-24, 1924-25, 1925-26, 1926-27, 1927-28, 1929-30, 1930-31, 1931-32, 1934-35, 1935-36, 1937-38
კატალონიის თასი: 6
1990-91, 1992-93, 1999-2000, 2003-04, 2004-05, 2006-2007
უეფას ჩემპიონთა ლიგის გამარჯვებული: 2
1992, 2006
უეფას თასების მფლობელთა თასი: 4
1979, 1982, 1989, 1997
უეფას სუპერ თასი: 2
1992, 1997
ბაზრობათა თასი: 3
1958, 1960, 1966
ლათიწლის უდიდესი საფეხბურთო დღესასწაული-ელ კლასიკო
ეს ელ კი ელ კლასიკოს შედეფებია,რომელიც უდავაოდ დააინტერესებთ როგორც ბარსელონას,ისე მადრიდის რეალის გულშემატკივრებს
| წელი | ტურნირი | ქალაქი | წყვილი | ანგარიში | შედეგი |
| 1902 | თასი | მადრიდი | რეალი-ბარსელონა | 1:3 | მოგება |
| 1906 | ამხანაგური | ბარსელონა | ბარსელონა-რეალი | 5:2 | მოგება |
| 1913 | ამხანაგური | ბარსელონა | ბარსელონა-რეალი | 7:0 | მოგება |
| 1913 | ამხანაგური | ბარსელონა | ბარსელონა-რეალი | 1:0 | მოგება |
| 1914 | ამხანაგური | მადრიდი | რეალი-ბარსელონა | 2:2 | ფრე |
| 1914 | ამხანაგური | მადრიდი | რეალი-ბარსელონა | 0:2 | მოგება |
| 1916 | ამხანაგური | ბარსელონა | ბარსელონა-რეალი | 3:0 | მოგება |
| 1916 | ამხანაგური | ბარსელონა | ბარსელონა-რეალი | 0:0 | ფრე |
| 1916 | თასი | ბარსელონა | ბარსელონა-რეალი | 2:1 | მოგება |
| 1916 | თასი | მადრიდი | რეალი-ბარსელონა | 4:1 | წაგება |
| 1916 | თასი | ბარსელონა | ბარსელონა-რეალი | 6:6 | ფრე |
| 1916 | თასი | მადრიდი | რეალი-ბარსელონა | 4:2 | წაგება |
| 1917 | ამხანაგური | ბარსელონა | ბარსელონა-რეალი | 3:1 | მოგება |
| 1917 | ამხანაგური | ბარსელონა | ბარსელონა-რეალი | 4:1 | მოგება |
| 1918 | ამხანაგური | მადრიდი | რეალი-ბარსელონა | 1:2 | მოგება |
| 1920 | ამხანაგური | ბარსელონა | ბარსელონა-რეალი | 2:2 | ფრე |
| 1920 | ამხანაგური | ბარსელონა | ბარსელონა-რეალი | 7:1 | მოგება |
| 1921 | ამხანაგური | ბარსელონა | ბარსელონა-რეალი | 3:0 | მოგება |
| 1926 | თასი | მადრიდი | რეალი-ბარსელონა | 1:5 | მოგება |
| 1926 | თასი | ბარსელონა | ბარსელონა-რეალი | 3:0 | მოგება |
| 1927 | ამხანაგური | ბარსელონა | ბარსელონა-რეალი | 0:0 | ფრე |
| 1927 | ამხანაგური | მადრიდი | რეალი-ბარსელონა | 1:5 | მოგება |
| 1927 | ამხანაგური | მადრიდი | რეალი-ბარსელონა | 1:5 | მოგება |
| 1927 | მოსამზადებელი | ბარსელონა | ბარსელონა-რეალი | 2:2 | ფრე |
| 1927 | მოსამზადებელი | მადრიდი | რეალი-ბარსელონა | 1:1 | ფრე |
| 1929 | ლა ლიგა | ბარსელონა | ბარსელონა-რეალი | 1:2 | წაგება |
| 1929 | ლა ლიგა | მადრიდი | რეალი-ბარსელონა | 0:1 | მოგება |
| 1930 | ლა ლიგა | ბარსელონა | ბარსელონა-რეალი | 1:4 | წაგება |
| 1930 | ლა ლიგა | მადრიდი | რეალი-ბარსელონა | 5:1 | წაგება |
| 1931 | ლა ლიგა | ბარსელონა | ბარსელონა-რეალი | 3:1 | მოგება |
| 1931 | ლა ლიგა | მადრიდი | რეალი-ბარსელონა | 0:0 | ფრე |
| 1932 | ლა ლიგა | მადრიდი | რეალი-ბარსელონა | 2:2 | ფრე |
| 1932 | ამხანაგური | ბარსელონა | ბარსელონა-რეალი | 2:2 | ფრე |
| 1932 | ლა ლიგა | ბარსელონა | ბარსელონა-რეალი | 2:2 | ფრე |
| 1932 | ლა ლიგა | მადრიდი | რეალი-ბარსელონა | 2:0 | წაგება |
| 1933 | ლა ლიგა | ბარსელონა | ბარსელონა-რეალი | 1:1 | ფრე |
| 1933 | ლა ლიგა | მადრიდი | რეალი-ბარსელონა | 2:1 | წაგება |
| 1934 | ამხანაგური | მადრიდი | რეალი-ბარსელონა | 5:1 | წაგება |
| 1934 | ლა ლიგა | ბარსელონა | ბარელონა-რეალი | 1:2 | წაგება |
| 1934 | ლა ლიგა | მადრიდი | რეალი-ბარსელონა | 4:0 | წაგება |
| 1935 | ლა ლიგა | ბარსელონა | ბარსელონა-რეალი | 5:0 | მოგება |
| 1935 | ლა ლიგა | მადრიდი | რეალი-ბარსელონა | 8:2 | წაგება |
| 1936 | ლა ლიგა | ბარსელონა | ბარსელონა-რეალი | 0:3 | წაგება |
| 1936 | ლა ლიგა | მადრიდი | რეალი-ბარსელონა | 3:0 | წაგება |
| 1936 | თასი (ფინალი) | ვალენსია | რეალი-ბარსელონა | 2:1 | წაგება |
| 1940 | ამხანაგური | ბარსელონა | ბარსელონა-რეალი | 5:4 | მოგება |
| 1940 | ამხანაგური | მადრიდი | რეალი-ბარსელონა | 2:3 | მოგება |
| 1940 | ლა ლიგა | ბარსელონა | ბარსელონა-რეალი | 0:0 | ფრე |
| 1940 | ლა ლიგა | მადრიდი | რეალი-ბარსელონა | 2:1 | წაგება |
| 1941 | ლა ლიგა | ბარსელონა | ბარსელონა-რეალი | 3:0 | მოგება |
| 1941 | ლა ლიგა | მადრიდი | რეალი-ბარსელონა | 1:2 | მოგება |
| 1942 | ლა ლიგა | ბარსელონა | ბარსელონა-რეალი | 0:2 | წაგება |
| 1942 | ლა ლიგა | მადრიდი | რეალი-ბარსელონა | 4:3 | წაგება |
| 1943 | ლა ლიგა | ბარსელონა | ბარსელონა-რეალი | 5:5 | ფრე |
| 1943 | ლა ლიგა | მადრიდი | რეალი-ბარსელონა | 3:0 | წაგება |
| 1943 | თასი | ბარსელონა | ბარსელონა-რეალი | 3:0 | მოგება |
| 1943 | თასი | მადრიდი | რეალი-ბარსელონა | 11:1 | წაგება |
| 1943 | ამხანაგური | მადრიდი | რეალი-ბარსელონა | 1:1 | ფრე |
| 1943 | ამხანაგური | აბრსელონა | ბარსელონა-რეალი | 4:0 | მოგება |
| 1944 | ლა ლიგა | ბარსელონა | ბარსელონა-რეალი | 1:2 | წაგება |
| 1944 | ლა ლიგა | მადრიდი | რეალი-ბარსელონა | 0:1 | მოგება |
| 1945 | ლა ლიგა | ბარსელონა | ბარსელონა-რეალი | 5:0 | მოგება |
| 1945 | ლა ლიგა | მადრიდი | რეალი-ბარსელონა | 1:0 | წაგება |
| 1946 | ლა ლიგა | ბარსელონა | ბარსელონა-რეალი | 1:0 | მოგება |
| 1946 | ლა ლიგა | მადრიდი | რეალი-ბარსელონა | 3:2 | წაგება |
| 1947 | ლა ლიგა | ბარსელონა | ბარსელონა-რეალი | 3:2 | მოგება |
| 1947 | ლა ლიგა | მადრიდი | რეალი-ბარსელონა | 2:1 | წაგება |
| 1948 | ლა ლიგა | ბარსელონა | ბარელონა-რეალი | 4:2 | მოგება |
| 1948 | ლა ლიგა | მადრიდი | რეალი-ბარსელონა | 1:1 | ფრე |
| 1948 | ბარსელონა | ბარსელონა-რეალი | 1:0 | მოგება | |
| 1948 | მადრიდი | რეალი-ბარსელონა | 0:1 | მოგება | |
| 1949 | ლა ლიგა | ბარსელონა | ბარსელონა-რეალი | 3:1 | მოგება |
| 1949 | ლა ლიგა | მადრიდი | რეალი-ბარსელონა | 1:2 | მოგება |
| 1950 | ლა ლიგა | ბარსელონა | ბარსელონა-რეალი | 2:3 | წაგება |
| 1950 | ლა ლიგა | მადრიდი | რეალი-ბარსელონა | 6:1 | წაგება |
| 1951 | ლა ლიგა | ბარსელონა | ბარსელონა-რეალი | 7:2 | მოგება |
| 1951 | ლა ლიგა | მადრიდი | რეალი-ბარსელონა | 4:1 | წაგება |
| 1952 | ლა ლიგა | ბარსელონა | ბარსელონა-რეალი | 4:2 | მოგება |
| 1952 | ლა ლიგა | მადრიდი | რეალი-ბარსელონა | 5:1 | წაგება |
| 1953 | ლა ლიგა | ბარსელონა | ბარსელონა-რეალი | 1:0 | მოგება |
| 1953 | ლა ლიგა | მადრიდი | რეალი-ბარსელონა | 2:1 | წაგება |
| 1954 | ლა ლიგა | ბარსელონა | ბარსელონა-რეალი | 5:1 | მოგება |
| 1954 | ლა ლიგა | მადრიდი | რეალი-ბარსელონა | 5:0 | წაგება |
| 1954 | თასი | მადრიდი | რეალი-ბარსელონა | 1:0 | წაგება |
| 1954 | თასი | ბარსელონა | ბარსელონა-რეალი | 3:1 | მოგება |
| 1955 | ლა ლიგა | ბარსელონა | ბარსელონა-რეალი | 2:2 | ფრე |
| 1955 | ლა ლიგა | მადრიდი | რეალი-ბარსელონა | 3:0 | წაგება |
| 1956 | ლა ლიგა | ბარსელონა | ბარსელონა-რეალი | 2:0 | მოგება |
| 1956 | ლა ლიგა | მადრიდი | რეალი-ბარსელონა | 2:1 | წაგება |
| 1957 | ლა ლიგა | ბარსელონა | ბარსელონა-რეალი | 1:0 | მოგება |
| 1957 | ლა ლიგა | მადრიდი | რეალი-ბარსელონა | 1:0 | წაგება |
| 1957 | თასი | მადრიდი | რეალი-ბარსელონა | 2:2 | ფრე |
| 1957 | თასი | ბარსელონა | ბარსელონა-რეალი | 6:1 | მოგება |
| 1958 | ლა ლიგა | ბარსელონა | ბარსელონა-რეალი | 0:2 | წაგება |
| 1958 | ლა ლიგა | მადრიდი | რეალი-ბარსელონა | 3:0 | წაგება |
| 1959 | ლა ლიგა | ბარსელონა | ბარსელონა-რალი | 4:0 | მოგება |
| 1959 | ლა ლიგა | მადრიდი | რეალი-ბარსელონა | 1:0 | წაგება |
| 1959 | თასი | მადრიდი | რეალი-ბარსელონა | 2:4 | მოგება |
| 1959 | თასი | ბარსელონა | ბარსელონა-რეალი | 3:1 | მოგება |
| 1959 | მადრიდი | რეალი-ბარსელონა | 4:3 | წაგება | |
| 1960 | ლა ლიგა | ბარსელონა | ბარსელონა-რეალი | 3:1 | მოგება |
| 1960 | ლა ლიგა | მადრიდი | რეალი-ბარსელონა | 2:0 | წაგება |
| 1960 | ჩ. ლიგა | მადრიდი | რეალი-ბარსელონა | 3:1 | წაგება |
| 1960 | ჩ. ლიგა | ბარსელონა | ბარსელონა-რეალი | 1:3 | წაგება |
| 1961 | ლა ლიგა | ბარსელონა | ბარსელონ-რეალი | 3:5 | წაგება |
| 1961 | ლა ლიგა | მადრიდი | რეალი-ბარსელონა | 3:2 | წაგება |
| 1961 | ჩ. ლიგა | მადრიდი | რეალი-ბარსელონა | 2:2 | ფრე |
| 1961 | ჩ. ლიგა | ბარსელონა | ბარსელონა-რეალი | 2:1 | მოგება |
| 1962 | ლა ლიგა | ბარსელონა | ბარსელონა-რეალი | 3:1 | მოგება |
| 1962 | ლა ლიგა | მადრიდი | რეალი-ბარსელონა | 2:0 | წაგება |
| 1962 | თასი | მადრიდი | რეალი-ბარსელონა | 0:1 | მოგება |
| 1962 | თასი | ბარსელონა | ბარსელონა-რეალი | 1:3 | წაგება |
| 1963 | ლა ლიგა | ბარსელონა | ბარსელონა-რეალი | 1:5 | წაგება |
| 1963 | ლა ლიგა | მადრიდი | რეალი-ბარსელონა | 2:0 | წაგება |
| 1964 | ლა ლიგა | ბარსელონა | ბარსელონა-რეალი | 1:2 | წაგება |
| 1964 | ლა ლიგა | მადრიდი | რეალი-ბარსელონა | 4:0 | წაგება |
| 1965 | ლა ლიგა | ბარსელონა | ბარსელონა-რეალი | 1:2 | წაგება |
| 1965 | ლა ლიგა | მადრიდი | რეალი-ბარსელონა | 4:1 | წაგება |
| 1966 | ლა ლიგა | ბარსელონა | ბარსელონა-რეალი | 2:1 | მოგება |
| 1966 | ლა ლიგა | მადრიდი | რეალი-ბარსელონა | 1:3 | მოგება |
| 1967 | ლა ლიგა | ბარსელონა | ბარსელონა-რეალი | 2:1 | მოგება |
| 1967 | ლა ლიგა | მადრიდი | რეალი-ბარსელონა | 1:0 | წაგება |
| 1968 | ლა ლიგა | ბარსელონა | ბარსელონა-რეალი | 1:1 | ფრე |
| 1968 | ლა ლიგა | მადრიდი | რეალი-ბარსელონა | 1:1 | ფრე |
| 1968 | თასი (ფინალი) | მადრიდი | რეალი-ბარსელონა | 0:1 | მოგება |
| 1968 | კადისი | ბარსელონა-რეალი | 2:1 | მოგება | |
| 1969 | ლა ლიგა | ბარსელონა | ბარსელონა-რეალი | 1:1 | ფრე |
| 1969 | ლა ლიგა | მადრიდი | რეალი-ბარსელონა | 2:1 | წაგება |
| 1970 | ლა ლიგა | ბარსელონა | ბარსელონა-რეალი | 1:0 | მოგება |
| 1970 | ლა ლიგა | მადრიდი | რეალი-ბარსელონა | 3:3 | ფ |
| 1970 | თასი | მადრიდი | რეალი-ბარსელონა | 2:0 | წაგება |
| 1970 | თასი | ბარსელონა | ბარსელონა-რეალი | 1:1 | ფრე |
| 1971 | ლა ლიგა | ბარსელონა | ბარსელონა-რეალი | 0:1 | წაგება |
| 1971 | ლა ლიგა | მადრიდი | რეალი-ბარსელონა | 0:1 | მოგება |
| 1972 | ლა ლიგა | ბარსელონა | ბარსელონა-რეალი | 1:0 | მოგება |
| 1972 | ლა ლიგა | მადრიდი | რეალი-ბარსელონა | 1:1 | ფრე |
| 1973 | ლა ლიგა | ბარსელონა | ბარსელონა-რეალი | 1:0 | მოგება |
| 1973 | ლა ლიგა | მადრიდი | რეალი-ბარსელონა | 0:0 | ფრე |
| 1974 | ლა ლიგა | ბარსელონა | ბარსელონა-რეალი | 0:0 | ფრე |
| 1974 | ლა ლიგა | მადრიდი | რეალი-ბარსელონა | 0:5 | მოგება |
| 1974 | თასი (ფინალი) | მადრიდი | რეალი-ბარსელონა | 4:0 | წაგება |
| 1975 | ლა ლიგა | ბარსელონა | ბარსელონა-რეალი | 0:0 | ფრე |
| 1975 | ლა ლიგა | მადრიდი | რეალი-ბარსელონა | 1:0 | წაგება |
| 1976 | ლა ლიგა | ბარსელონა | ბარსელონა-რეალი | 2:1 | მოგება |
| 1976 | ლა ლიგა | მადრიდი | რეალი-ბარსელონა | 0:2 | მოგება |
| 1977 | ლა ლიგა | ბარსელონა | ბარსელონა-რეალი | 3:1 | მოგება |
| 1977 | ლა ლიგა | მადრიდი | რეალი-ბარსელონა | 1:1 | ფრე |
| 1978 | ლა ლიგა | ბარსელონა | ბარსელონა-რეალი | 2:3 | წაგება |
| 1978 | ლა ლიგა | მადრიდი | რეალი-ბარსელონა | 4:0 | წაგება |
| 1979 | ლა ლიგა | ბარსელონა | ბარსელონა-რეალი | 2:0 | მოგება |
| 1979 | ლა ლიგა | მადრიდი | რეალი-ბარსელონა | 3:1 | წაგება |
| 1980 | ლა ლიგა | ბარსელონა | ბარსელონა-რეალი | 0:2 | წაგება |
| 1980 | ლა ლიგა | მადრიდი | რეალი-ბარსელონა | 3:1 | წაგება |
| 1981 | ლა ლიგა | ბარსელონა | ბარსელონა-რეალი | 2:1 | მოგება |
| 1981 | ლა ლიგა | მადრიდი | რეალი-ბარსელონა | 3:0 | წაგება |
| 1982 | ლა ლიგა | ბარსელონა | ბარსელონა-რეალი | 3:1 | მოგება |
| 1982 | ლა ლიგა | მადრიდი | რეალი-ბარსელონა | 3:1 | წაგება |
| 1982 | ამხანაგური | მადრიდი | რეალი-ბარსელონა | 1:0 | წაგება |
| 1983 | ლა ლიგა | ბარსელონა | ბარსელონა-რეალი | 2:1 | მოგება |
| 1983 | ლა ლიგა | მადრიდი | რეალი-ბარსელონა | 0:2 | მოგება |
| 1983 | თასი (ფინალი) | სარაგოსა | ბარსელონა-რეალი | 2:1 | მოგება |
| 1983 | მშვიდობის თასი | მადრიდი | რეალი-ბარსელონა | 2:2 | ფრე |
| 1983 | მშვიდობის თასი | ბარსელონა | ბარსელონა-რეალი | 2:1 | მოგება |
| 1984 | ლა ლიგა | ბარსელონა | ბარსელონა-რეალი | 1:2 | წაგება |
| 1984 | ლა ლიგა | მადრიდი | რეალი-ბარსელონა | 2:1 | წაგება |
| 1985 | ლა ლიგა | ბარსელონა | ბარსელონა-რეალი | 3:2 | მოგება |
| 1985 | ლა ლიგა | მადრიდი | რეალი-ბარსელონა | 0:3 | მოგება |
| 1985 | ლიგის თასი | ბარსელონა | ბარსელონა-რეალი | 2:2 | ფრე |
| 1985 | ლიგის თასი | მადრიდი | რეალი-ბარსელონა | 1:1 | ფრე |
| 1986 | ლა ლიგა | ბარსელონა | ბარსელონა-რეალი | 2:0 | მოგება |
| 1986 | ლა ლიგა | მადრიდი | რეალი-ბარსელონა | 3:1 | წაგება |
| 1986 | ლიგის თასი | ბარსელონა | ბარსელონა-რეალი | 2:2 | ფრე |
| 1986 | ლიგის თასი | მადრიდი | რეალი-ბარსელონა | 0:4 | მოგება |
| 1987 | ლა ლიგა | ბარსელონა | ბარსელონა-რეალი | 3:2 | მოგება |
| 1987 | ლა ლიგა | მადრიდი | რეალი-ბარსელონა | 1:1 | ფრე |
| 1987 | ბარსელონა | ბარსელონა-რეალი | 2:1 | მოგება | |
| 1987 | მადრიდი | რეალი-ბარსელონა | 0:0 | ფრე | |
| 1988 | ლა ლიგა | ბარსელონა | ბარსელონა-რეალი | 2:0 | მოგება |
| 1988 | ლა ლიგა | მადრიდი | რეალი-ბარსელონა | 2:1 | წაგება |
| 1988 | სუპერთასი | ბარსელონა | ბარსელონა-რეალი | 2:1 | მოგება |
| 1988 | სუპერთასი | მადრიდი | რეალი-ბარსელონა | 2:0 | წაგება |
| 1989 | ლა ლიგა | ბარსელონა | ბარსელონა-რეალი | 0:0 | ფრე |
| 1989 | ლა ლიგა | მადრიდი | რეალი-ბარსელონა | 3:2 | წაგება |
| 1990 | ლა ლიგა | ბარსელონა | ბარსელონა-რეალი | 3:1 | მოგება |
| 1990 | ლა ლიგა | მადრიდი | რეალი-ბარსელონა | 3:2 | წაგება |
| 1990 | თასი (ფინალი) | ვალენსია | ბარსელონა-რეალი | 2:0 | მოგება |
| 1990 | სუპერთასი | ბარსელონა | ბარსელონა-რეალი | 0:1 | წაგება |
| 1990 | სუპერთასი | მადრიდი | რეალი-ბარსელონა | 4:1 | წაგება |
| 1991 | ლა ლიგა | ბარსელონა | ბარსელონა-რეალი | 2:1 | მოგება |
| 1991 | ლა ლიგა | მადრიდი | რეალი-ბარსელონა | 1:0 | წაგება |
| 1991 | ამხანაგური | მადრიდი | რეალი-ბარსელონა | 3:1 | წაგება |
| 1991 | ამხანაგური | ბარსელონა | ბარსელონა-რეალი | 1:1 | ფრე |
| 1992 | ლა ლიგა | ბარსელონა | ბარსელონა-რეალი | 1:1 | ფრე |
| 1992 | ლა ლიგა | მადრიდი | რეალი-ბარსელონა | 1:1 | ფრე |
| 1993 | ლა ლიგა | ბარსელონა | ბარსელონა-რეალი | 2:1 | მოგება |
| 1993 | ლა ლიგა | მადრიდი | რეალი-ბარსელონა | 2:1 | წაგება |
| 1993 | თასი | მადრიდი | რეალი-ბარსელონა | 1:1 | ფრე |
| 1993 | თასი | ბარსელონა | ბარსელონა-რეალი | 1:2 | წაგება |
| 1994 | სუპერთასი | მადრიდი | რეალი-ბარსელონა | 3:1 | წაგება |
| 1994 | სუპერთასი | ბარსელონა | ბარსელონა-რეალი | 1:1 | ფრე |
| 1994 | ლა ლიგა | ბარსელონა | ბარსელონა-რეალი | 5:0 | მოგება |
| 1994 | მადრიდი | რეალი-ბარსელონა | 0:1 | მოგება | |
| 1995 | ლა ლიგა | ბარსელონა | ბარსელონა-რეალი | 1:0 | მოგება |
| 1995 | ლა ლიგა | მადრიდი | რეალი-ბარსელონა | 5:0 | წაგება |
| 1996 | ლა ლიგა | ბარსელონა | ბარსელონა-რეალი | 3:0 | მოგება |
| 1996 | ლა ლიგა | მადრიდი | რეალი-ბარსელონა | 1:1 | ფრე |
| 1997 | ლა ლიგა | ბარსელონა | ბარსელონა-რეალი | 2:1 | მოგება |
| 1997 | ლა ლიგა | მადრიდი | რეალი-ბარსელონა | 2:0 | წაგება |
| 1997 | თასი | ბარსელონა | ბარსელონა-რეალი | 3:2 | მოგება |
| 1997 | თასი | მადრიდი | რეალი-ბარსელონა | 1:1 | ფრე |
| 1998 | სუპერთასი | ბარსელონა | ბარსელონა-რეალი | 2:1 | მოგება |
| 1998 | სუპერთასი | მადრიდი | რეალი-ბარსელონა | 4:1 | წაგება |
| 1998 | ლა ლიგა | მადრიდი | რეალი-ბარსელონა | 2:3 | მოგება |
| 1998 | ლა ლიგა | ბარსელონა | ბარსელონა-რეალი | 3:0 | მოგება |
| 1999 | ლა ლიგა | ბარსელონა | ბარსელონა-რეალი | 3:0 | მოგება |
| 1999 | ლა ლიგა | მადრიდი | რეალი-ბარსელონა | 2:2 | ფრე |
| 2000 | ლა ლიგა | ბარსელონა | ბარსელონა-რეალი | 2:2 | ფრე |
| 2000 | ლა ლიგა | მადრიდი | რეალი-ბარსელონა | 3:0 | წაგება |
| 2001 | ლა ლიგა | ბარსელონა | ბარსელონა-რეალი | 2:0 | მოგება |
| 2001 | ლა ლიგა | მადრიდი | რეალი-ბარსელონა | 2:2 | ფრე |
| 2002 | ლა ლიგა | ბარსელონა | ბარსელონა-რეალი | 1:1 | ფრე |
| 2002 | ლა ლიგა | მადრიდი | რეალი-ბარსელონა | 2:0 | წაგება |
| 200 | ჩ. ლიგა | ბარსელონა | ბარსელონა-რეალი | 0:2 | წაგება |
| 2002 | ჩ. ლიგა | მადრიდი | რეალი-ბარსელონა | 1:1 | ფრე |
| 2003 | ლა ლიგა | ბარსელონა | ბარსელონა-რეალი | 0:0 | ფრე |
| 2003 | ლა ლიგა | მადრიდი | რეალი-ბარსელონა | 1:1 | ფრე |
| 2004 | ლა ლიგა | ბარსელონა | ბარსელონა-რეალი | 1:2 | წაგება |
| 2004 | ლა ლიგა | მადრიდი | რეალი-ბარსელონა | 1:2 | მოგება |
| 2005 | ლა ლიგა | ბარსელონა | ბარსელონა-რეალი | 3:0 | მოგება |
| 2005 | ლა ლიგა | მადრიდი | რეალი-ბარსელონა | 4:2 | წაგება |
| 2006 | ლა ლიგა | მადრიდი | რეალი-ბარსელონა | 0:3 | მოგება |
| 2006 | ლა ლიგა | ბარსელონა | ბარსელონა-რეალი | 1:1 | ფრე |
| 2007 | ლა ლიგა | მადრიდი | რეალი-ბარსელონა | 2:0 | წაგება |
| 2007 | ლა ლიგა | ბარსელონა | ბარსელონა-რეალი | 3:3 | ფრე |
| 2008 | ლა ლიგა | ბარსელონა | ბარსელონა-რეალი | 0:1 | წაგება |
| 2008 | ლა ლიგა | მადრიდი | რეალი-ბარსელონა | 4:1 | წაგება |
| 2008 | ლა ლიგა | ბარსელონა | ბარსელონა–რეალი | 2:0 | მოგება |
| 2009 | ლა ლიგა | მადრიდი | რეალი–ბარსელონა | 2:6 | მოგება |
| 2009–10 | ლა ლიგა | ბარსელონა | ბარსელონა–რეალი | 1:0 | მოგება |
| 2009-10 | ლა ლიგა | მადრიდი | რეალი-ბარსელონა | 0:2 | მოგება |
No comments:
Post a Comment